عبرت های اوكراین، ۳
تحریم روسیه ثابت کرد پیوند با اقتصاد اروپا مصونیت زا نیست
بازاری: چسبندگی اقتصاد روسیه به اتحادیه اروپا به شکلی بود که کمتر کسی فکر می کرد حتی اروپایی ها هم دنبال تحریم روسیه بروند.
به گزارش بازاری به نقل از مهر با نگاهی به داده های مراکز بین المللی اقتصادی که وضعیت اقتصاد روسیه را قبل از وقوع درگیری نظامی بین این کشور و اوکراین نشان میدهد حاکیست در سال قبل تولید ناخالص داخلی روسیه چیزی حدود ۱.۷۱ تریلیون دلار بوده است که نسبت به سال ۲۰۲۰ رشد ۴.۷ درصدی را داشته است. برمبنای آمارهای رسمی این کشور در بین کشورهای جهان رتبه ششم بزرگترین کشور از لحاظ اقتصاد را به خود اختصاص داده بود بطوریکه بیشترین تبادلات تجاری را با اتحادیه اروپا و انگلیس داشته است. اگر دقیق تر به این تبادلات تجاری نگاه بی اندازیم حجم صادرات روسیه به اتحادیه اروپا حدود ۴۶ درصد و حجم واردات از کشورهای عضو اتحادیه اروپا نیز حدود ۳۹ درصد بوده است که این اعداد و ارقام در سالهای قبل تا حدودی در همین رنج بوده و تغییر شایان توجهی نداشته است. نکته جالب توجه در این است که بخش اعظمی از اقتصاد روسیه روی پایه انرژی می چرخد بطوریکه این کشور یکی از قطب های تولیدکننده نفت و گاز و حتی انرژی های غیر فسیلی و تجدید پذیر است. این کشور بزرگترین تامین کننده گاز اروپا بشمار می رود بطوریکه کشورهای اروپایی با وجود فشار آمریکا تا حالا نتوانستند جایگزینی برای گاز روسیه پیدا کنند و حتی قطر با صادرات ال ان جی نیز نتوانسته است گزینه مناسبی برای جایگزینی روسیه باشد. با این شرایط چه کسی فکر می کرد درگیری نظامی روس ها و اوکراین سبب شود تا این کشور از نظر شدت تحریم های اقتصادی که از طرف اتحادیه اروپا و آمریکا واقع شده است حتی ایران را هم پشت سر بگذارد. بطوریکه بیشترین تحریم های تاریخ روسیه در همین یک ماه گذشته اعمال شده است و حتی این کشور از نظر صادرات انرژی نیز مورد تحریم قرار گرفته است. در سالهای قبل جریان فعال در زمینه اجرائی کشور و همین طور کارشناسان سیاسی و اقتصادی وابسته به این جریان همیشه در محافل خصوصی و عمومی اعلام می کردند ایران باید از طرق مختلف بتواند چسبندگی اقتصادی با اروپا بوجود آورد برای اینکه در این صورت است که این کشورها به سبب نیاز به اقتصاد ایران هیچ گاه به دنبال تحریم مقابل ما نخواهند رفت. شاید یکی از دلیلهای مذاکرات سیاسی ایران و غرب که در دولت یازدهم و دوازدهم اوج گرفت نیز همین موضوع بود که نتیجه اش برنامه جامع اقدام مشترک موسوم به برجام شد.
در طول عمر کوتاهی که از برجام نیز می گذشت با تمام خوبی ها و بدی ها، مسئولان دولتی در وزارت خانه های اقتصادی اهتمام کردند تا به انحای مختلف وابستگی کشور را به اروپا بالا برند که نمونه عینی آنرا می توان به خرید هواپیما، ورود شرکت های خودروسازی اروپایی، تغییر شیوه قرارداد توسعه میادین نفتی و گازی و مذاکره با کشورهای اروپایی در قالب این شیوه جدید قراردادی اشاره نمود. حتی مسئولان ارشد صنعت نفت کشور بارها اعلام نمودند اگر تولید نفت ایران به روزانه ۶ میلیون بشکه در روز برسد هیچ گاه اروپا و آمریکا دنبال تحریم های نفتی نخواهند رفت اما می بینیم کشوری به گستردگی روسیه که یکی از قطب های اقتصاد جهان بشمار می رود به آسانی مورد تحریم قرار می گیرد حتی اگر این تحریم ها به زیان کشورهای اروپایی باشد.آنچه در طول مدتی که از جنگ روسیه و اوکراین می گذرد و شرایط اقتصادی که مقابل این کشور فراهم شده نشان میدهد کشورهای مورد تحریم از طرف غرب می توانند با سیاستگذاری و دیپلماسی اقتصادی مناسب این تحریم ها را تا حدود زیادی خنثی کنند؛ که بهترین راه کار تشکیل باشگاه کشورهای تحریم شده از طرف غرب است. تجمیع ظرفیت های کشورهای تحریم شده به ویژه دو کشور عضو بریکس یعنی چین و روسیه در کنار قدرت های اقتصادی منطقه مانند ایران، سوریه، عراق، لبنان و یمن که محور مقاومت را می سازند به علاوه دامنه نفوذ جمهوری اسلامی در آمریکای لاتین و آفریقا یک انرژی بی بدیلی را خلق می کند که می توان بوسیله تشکیل باشگاه کشورهای تحریم شده و یا "باشگاه تحریمی ها" رژیم جامع تحریم های یک جانبه آمریکا و غرب را بی اثر یا حداقل کم اثر کند. تشکیل این باشگاه علاوه بر هم افزایی کشورهای تحریم شده، توافقات پولی چند جانبه، ارائه راهکار هایی برای جایگزین های سوئیفت و نظام ارتباطی مالی بین بانکی بین المللی می تواند منتهی به ایجاد ساختاری جایگزین اوفک هم در سطح ملی کشورها و هم در سطح این باشگاه بین المللی شود.
منبع: بازاری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب